فرهنگ نام های کردی با ترجمه ی فارسی
:ئاسو (افق)
ئاسوس
ئاکار
ئاکام (عاقبت، سرانجام)
ئاکو (قله? کوه)
ئاگرین (آتشین، نام یک کوهستان)
ئامانج (آماج، هدف)
ئاوات (امید)
ئارتین (شعله و گرمای آتش)
ئازا (دلاور، همریشه با آزاد)
باگرو (تندباد)
باهوز (گردباد)
به رزان(نام منطقه‌ای در کردستان عراق)
به‌لین (پیمان)
به‌هیز (نیرومند)
به‌رزان (بلندپایه)
به‌رهه‌م (ثمره)
به‌تین (آتشین)
بلیسه (شعله، اخگر)
بلند
بلیمه‌ت (دلاور)
بروسک (جرقه)
بروا (ایمان)
بریار (تصمیم)
بوران (بوران، اصل این واژه را مغولی دانسته‌اند)
چه‌کو
چیا (کوهستان بلند)
چیاکو
چومان (نام رودی مرزی در باختر بانه)
دالاهو (کوهی در کردستان)
دانیار (بخشنده)
دارا
ده‌رسیم (منطقه درسیم در ناحیه زازانشین کردستان ترکیه)
دیار (دیار، پیدا)
دیاری
دیاکو (دیاکو، بنیادگذار دودمان ماد)
دیلمان
دیمه‌ن (چشم‌انداز)
ئه‌گید (دلاور)
ئه‌له‌ند (تیغ آفتاب، نخستین پرتو بامدادی خورشید)
ئه‌رده‌لان (اردلان)
ئه‌رده‌وان (اردوان)
ئه‌ژده‌ر (اژدر)
ئه‌ویندار (عاشق)
فه‌رهاد (فرهاد)
فریا (نجات، «همریشه با واژه فریاد»)
گوران (نام شاخه‌ای از کردان)
گووه‌ند (نوعی رقص کردی)
هاوری (همراه)
هاوراز (همراز)
هه‌لمه‌ت (هجوم ناگهانی، دگرگون‌شده واژه عربی حَملة)
هه‌ژار (ندار و فقیر)
هیمن (متین)
هه‌لکه‌وت (فراز-رونده، چیره)
هه‌لگورد
هه‌لو (آله، عقاب)
هه‌ردی
هه‌ورام (اورامانی، شاخه‌ای از کردان)
هه‌وراز (فراز و نشیب)
هیژا (گرامی، محترم)
هیرش (یورش: اصل این واژه مغولی است)
هیوا (امید)
هوزان (آوازه‌خوان)
هومه‌ر
هیدی (آرام)
هه‌ندرین (نام کوهستانی در کردستان)
هوگر (علاقه‌مند)
ژاوه‌رو (ژاورود)
ژوان (گفتگوی عاشقانه)
ژیر (هوشمند، («همریشه با واژه زیرک»)
ژیله‌مو (اخگر)
ژیوار (تمدن)
ژیهات (کاردان، ماهر)
کاردو
کاروان
کاروخ (نام کوهستانی در کردستان)
کازیوه (پگاه)
کارزان (کاردان)
کاژاو
کوماس
لاس (گونه‌ای درخت سخت‌چوب، از شخصیت‌های داستان لاس و خزال)
لاوچاک (جوان خوش‌سیما و درستکار)
لیزان (وارد و کاردان)
ماردین
مه‌ردوخ
مه‌ریوان (مریوان)
میلان
میران
ناری
ناسیکو
نسکو
نه‌به‌ز (تسلیم‌ناپذیر، نستوه)
نه‌سره‌و
نه‌هروز (نوروز)
نه‌وشیروان (انوشیروان)
نه‌که‌روز (نام کوهی در جنوب باختری سقز)
نچیروان (نخچیربان، شکاربان)
په‌ژار (افسرده‌دل)
په‌شیو (هراسان و افسرده‌دل «همریشه با پژمان»)
پشتیوان (پشتیبان)
پشکو (شکوفه)
پیشه‌نگ
راژان
رامان (در شگفت بودن، تحیر)
رامیار (چوپان)
ریبوار (رهگذر)
ریوان (رهگذر)
ریباز (راه و شیوه)
ریناس (رهشناس)
ریبین (دورنگر، راهبین)
ریکه‌وت
ریزان (وارد، ماهر)
رزگار (رستگار، آزاد)
روژان
سارو
ساکار (پاک و ساده)
ساکو
سامال
سامره‌ند
سه‌ردار (سردار)
سه‌نگاو
سه‌رکه‌وت (پیروز)
سه‌رکو
سمکو (کوتاه و دگرگون‌شده واژه سامی اسماعیل)
سیامه ند
سیروان (نام رودی در کردستان)
سوران
شاهو (نام کوه)
شیروان
شه‌مال (توفان)
شه‌مزین
شیرکو (احتمالا شیر کوهستان)
شورش (انقلاب)
شوان (شبان، چوپان)
تیریژ (پرتو، فروغ)
وریا (هوشیار)
خه‌بات (مبارزه، از مصدر خه‌بتین: مبارزه کردن، برخی منابع ریشه آن را آرامی دانسته‌اند).
خوناس
زاگروس (زاگرس)
زال (حکمران، چیره)
زانا (دانا)
زانیار (دانشور)
زمناکو (نام کوهستانی در کردستان)
زیلان
زوران (تلاش، کشتی)
زوراب
زریان (نام یک نوع باد)
زیبار
زه‌رده‌شت
نامهای دخترانه کردی
ئا?ان (نام کوهستانی در کردستان)
ئا?? (دختر مو بور)
ئالا (بیرق، پرچم)
ئالان (نام کوهستانی در کردستان)
ئاسکی (از واژه "ئاسک" به معنی آهو)
ئاونگ (شبنم)
باژیلان
به‌یان (بامداد)
به‌فرین (برفی)
به‌ناز (نازدار)
بیریوان
بیخال (نام کوهستانی در کردستان)
جوان (زیبا)
چاوجوان (زیباچشم)
چاوره‌ش (سیه‌چشم)
چنور (نام گلی خوشبو)
چرو (غنچه)
چیمه‌ن (سبزه و طبیعت)
چوپی (نوعی رقص کردی)
دیلان (نوعی رقص کردی)
دلنیا (دلگرم و مطمئن)
دلووان (مهربان)
دیانا (نام شهری در کردستان عراق)
دیمه‌ن (چشم‌انداز)
ئه‌سرین (اشک)
ئه‌ست?
ئه‌ستیره (ستاره)
ئه‌وین (مهر، عشق)
فرمیسک (اشک)
فینک (خنک و دلچسب)
گه‌لاویژ (ستاره شباهنگ)
گولاله (لاله)
گزنگ (پرتو خورشید)
ژینو
ژیار
کال? (دختر چشم آبی با گیسوان طلایی)
کانی (چشمه)
که‌ژال (آهو، گونه‌ای از واژه خه‌زال=غزال)
کویستان (کوهستان)
کوردستان (کردستان)
میدیا (سرزمین ماد)
مه‌هاباد (مهاباد)
نالین
ناسکی
ناسکول
نه‌شمیل (خرامان)
نه‌رمین (دلپذیر، مهربان)
نه‌خشین (آراسته، دارای نقش و نگار)
نیاز (دعا)
نیان (لطیف، دلپذیر)
نیشتمان (میهن)
په‌ریخان
پرشنگ (پرتو)
رازان
روژ (خورشید)
روژین (خوروَش)
روناک (روشنا)
ریژنه (باران تند در هنگام آفتاب)
سازان
سه‌یران
سه‌ما (رقص، سماع)
سکالا
سروشت (طبیعت)
سروه (نسیم)
ستران
سوزان
سوکار (نام کوهستانی در کردستان)
شیلان (نسترن)
شلیر (1. سوسن 2. لاله)
شوخان (شوخ و شنگ)
شنو (اشنویه)
شنه (نسیم آرام و دلپذیر بهاری)
شه‌پول (موج، آبخیز)
شه‌مام
تانیا
ته‌لار
ته‌نیا (تنها)
تریفه (نور مهتاب)
تیروژ (پرتو خورشید)
تارا (ستاره، اصل این واژه هندی است که به متون قدیمی فارسی و کردی راه یافته)
?یان (عشق)
خه‌زال (غزال)
خه‌زیم
خوزگه (آرزو، حسرت)
خوناو (باران آهسته و دلپذیر)
زه‌ینو (زینب)
زین (نام دختری در یکی از منظومه‌های عاشقانه کردی، دگرگون‌شده زینب)
هانا
هاوین (تابستان)
هه‌لاله (لاله)
هیرو (گل ختمی
