بههاری ههوار( بهار در ییلاق)
خؤشة سؤزةی کوصستانص مال هاتؤتة لصنانص
دةطةپ طوأةی شةماپی نةرمة خوناوکة بارانص
تاوپ و رةشماپیان هةپدا لة نصو شؤرة بصذانص
دةنطی قومری و قناریان طةییة تةشقی ئاسمانص
خؤشة سؤزةی کویستانی ماپ دةضن بؤ هةواری
کیذ و کوأ حازر دةبن لة ثصش کؤض وکؤضباری
تاوپ و أةشمالیان هةپدا لةنصو طوپ وطوپزاری
ئاونطی سةر سصوةأة وةکوو دانةی مرواری
ئةو کوصستانةی دةبینی هصند سوورة دةپصی بووکة
هةر لاخأصکی دةیبینی ثأ لة خونضة و طوپووکة
جصطای بة ویسعةت کوصیة مةیدانضوغة و بةردووکة
لةبن سصبةری بییان ئاوی زؤر سارد و سووکة
ترجمه:
خوش است نسیم کوهستان هنگامیکه ایل در تدارک کوچ است
بههمراه خروش باد شمال نمنم باران فرود میآید
سیـاهچـادرهـا بـرپـاشدند در منطقة «شوره بیژان»1
نغمـهی و قمـری و قنـاری بـه اوج آسمـان مـیرود
خوشاست نسیم کوهستان آنگاه که ایل راهی ییلاق میشود
جوانان ایل حاضر و آمادهاند و پیشاپیش کاروان راه میسپارند
خیـمه و چـادررا برپامیکنند در میـان گل و گـلزار ییلاق
آنجاکهشبنم بر برگهای شبدر همچون مروارید میدرخشد
آن کوهستان زیبا را بنگر که چون عروسان آراسته است
هر دره و دامنهای که میبینی پراز غنچه وگلهای رنگارنگ است
جای باصفاتر میدانی کجاست؟ « میدان چوغه»2 است